Inhoudelijk volgt deze jeugd- en muziektheatertekst de lijnen van het aloude Bijbel-, Koran-, en Torah-verhaal: Jonas krijgt van ‘die man vrouw, met of zonder of met zonder baard’ de opdracht naar een stad te gaan en de inwoners te vertellen dat ze anders moeten leven. Dat wil hij niet. Om aan zijn opdracht te ontkomen, vlucht hij met een boot de zee op. Wanneer de boot in een storm terechtkomt, laat Jonas zich overboord zetten en belandt hij in de buik van een walvis. Maar in tegenstelling tot het verhaal dat we kennen is hij daar niet alleen maar met Sonja. Samen proberen ze chocola te maken van de situatie waarin ze verzeild zijn geraakt, en van Jonas’ opdracht. En van alles wat hen overkomt en bezig houdt. Over de gaten die Jonas spaart, bijvoorbeeld, of over wat boven is en wat onder. Wat binnen is en wat buiten. Wie/wat/waar ben ik en wie/wat/waar ben jij, of zijn ik en jij dezelfde?

‘Ik wij, jij… we zitten opgesloten in mezelf,

jij zit in mij! Dat bedoel ik!

En die wolken daar drijven beneden m’n hoofd’

Wanneer ze, ondersteboven en bovensteonder, door de walvis worden uitgespuugd (‘Ik val en val, dieper in het zwarte gat / het gat dat ik tot nu toe nog niet had’) vallen ze in een woestijn, of op het toneel, of allebei.

Jonas en Sonja hebben elkaar nodig om dit verhaal te kunnen vertellen. Dat vertellen is een fijn ritmisch woordenspel. Soms lopen de personages samen op in de taal en soms zitten ze elkaar met hun teksten eerder in de weg.

JONAS Aargh, taal!

SONJA Letters

JONAS Ik snap er niets van

SONJA Een gat begint met niets

en je kan er alles van maken

Het plezier, zowel dat van de personages als van de schrijvers, is op elke pagina te lezen.